Apple of my Eyes

Thursday, June 15, 2006

It's Our Day

It’s our 16th year anniversary tomorrow(church wedding), parang kelan lang 16 years na pala. I met KD in May 1989, naging kami ng August, married in December (civil) , mabilis daw masyado sabi ng mga friends ko, baka raw di kami magtagal o magkasundo. Hindi pa raw namin kilala masyado ang isa’t-isa. But believe it or not, yung sinasabi nilang adjustment period sa mga bagong mag-asawa, di yata namin yun naranasan. Nagkakaroon din ng mga tampuhan , natural lang yon sa mag-asawa pero di lumilipas ang maghapon na di kami nagiging okay. Hindi namin tinutulugan ang problema. Kukulitin ako nyan hangga’t di ako napapangiti.

Unang linggo ko sa office noon as personnel clerk, kung saan din si KD pumapasok , biglang nag day off yung isang radio operator ng planta, 24 hrs ang production kaya hindi pwedeng walang tao sa radio/telephone room. Pinaki-usapan ako kung pwede raw akong maging reliever that night, graveyard shift (11pm-7am). Pumayag na rin ako kahit medyo kabado rin.

Nasa isang room yung equipment, nag-iisa lang ako dahil bawal pumasok ang ibang tao run. Confidential kasi ang mga information doon. May trouble noon sa machine kaya busy ang mga telephone lines. Biglang may kumatok sa pinto at sabi kung kailanganin daw sya sa planta eh ring ko lang sya, uuwi muna sya sa housing at matutulog, di raw sya duty pero on call dahil mga may trouble. Si KD po yun. (di ko pa sya kilala noon).

After 30 minutes, tumawag nga ang mga nasa machine, kailangan daw ng mekaniko. So ring ako sa accomodation ni KD, sabi ko tawag sya sa machine , punta naman sya, naka bike lang kasi medyo malapit lang naman sa planta. After 30 minutes ulit follow-up call ang machine, asan daw yung mekaniko? Ring ko na naman si KD (nakabalik na pala ulit sa housing). Punta ulit sa planta. After 1 hour, tawag ulit. Maya-maya, kumakatok na si KD sa pinto, medyo galit. Sabi nya “Bakit ka ba tawag nang tawag eh mekaniko pala ang kailangan?” “Eh ano ka ba kako? Di ba mekaniko ka?” Hindi pala, sya pala yung engineer na naka duty sa computerized na makina ng papel, iba yung hawak nyang machine. Sabi ko “sorry, hindi ko alam, malay ko ba na hindi ikaw ang mekaniko eh ikaw yung nagpaalam then tyempo naman na may tawag ang machine, di mo naman sinabi na sa computer ka pala.” Nag sorry din sya kasi mainit lang daw ang ulo dahil wala pang tulog tapos 3X ko syang ginising para papuntahin sa planta eh hindi naman pala sya ang kailangan…hehehe… dun po nagsimula ang aming love story .


Nagpa civil wedding kami December 1989, hindi alam ng mga parents namin. I’m 22 then and he was 23. May tumulong sa amin para di na kailangan ng parents’ consent. After the ceremony, pipirmahan na sana nung judge yung marriage contract pero nakita nya bakit wala pang license number..hehehe..so baba muna si KD para kumuha ng lisensya sa kasal, napirmahan din naman agad. After the wedding tumuloy kami sa office kasi kami na lang pala ang hinihintay para sa x’mas party, revelation kasi ng kris kringle. Saan daw ba kami galing ? Sabi ni KD, "Pasensya na at late kami kasi nagpakasal pa kami , ang tagal magkasal nung judge." Natawa lang sila, walang naniwala..hehehe. After six months nagpakasal na rin kami sa church.



scan1 (Small).jpg

Posted by Ann :: 1:38 AM :: 60 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------