Apple of my Eyes

Wednesday, July 05, 2006

My Baby

Last week Joshua told me, “Ma, can you go to school? Pleaseeee… I need you there. I can’t pull my bag, it’s heavy. My classmates are laughing at me because I don’t know how to put on my pants after I pee. When I poo I can’t wash by myself.”

Five years ago, I heard the same thing with my eldest daughter Tin-tin. I remember telling her, “You can do it! You’re not a child anymore.” But with Joshua now, I’m feeling happy that he’s still dependent on me. Because I know few years from now I won’t be hearing those words anymore.

“Ma, ayaw ko na ng bag na may gulong, I want backpack.” “Please wag mo na akong pagbabaunin, bibili na lang ako sa canteen. I don’t like bringing lunch box anymore.” “Ma, ako na lang mag-aayos ng hair ko, ayoko ng ribbon.” Yan si Tin2 ngayon. Madalas nga kaming magkainisan sa damit na isusuot nya. Bakit lagi na lang ayaw nya yung gusto ko. Later on, sabi ko bahala na sya sa gusto nyang isuot. Kung dati ako yung namimili ng gamit nya, ngayon sya na lang daw bahala.

Kung dati sumasagot yan sa phone kahit nakaharap kami, ngayon pag ring bitbit na yung phone sa room at pabulong pa kung makipag-usap. Pag may birthday na pupuntahan, ayaw nang sumama, boring daw.

Kaya pag sinasabi ko kay Joshua na “ Josh, you’re still a baby right?” Nagagalit si faffi kasi kaya raw nagiging makulit dahil sa akin. Sabi ko nga I’m just enjoying his youth, pagdating nya sa edad na tulad ni Tin2 mararamdaman ko na naman yung feeling na parang di ka na kailangan ng anak mo. Para bang may sarili na silang buhay. Paano pa kaya pag nasa right age na sila para magkaroon naman ng sariling pamilya ?



PS:

Meron nga palang Bloggers Home Coming dun sa bahay ni KD, invited ang lahat.

Posted by Ann :: 8:30 AM :: 48 Comments:

Post / Read Comments

---------------oOo---------------